Wat als bewegen net zo verslavend wordt als chocolade?

Wat als bewegen net zo verslavend wordt als chocolade? (En beter voor je billen!)

Ik las The Joy of Movement met één hand in de popcorn en de andere op m’n loopband. Wat begon als een “even bladeren voor inspiratie” eindigde in een mini-epifanie over hoe beweging niet alleen m’n lijf, maar vooral m’n brein herschikte. Spoiler: het gaat niet om strak, gespierd of slank – het gaat om leven. En dat verandert alles voor hoe ik nu kijk naar mijn fitness- en eetgedrag.

Nieuw hier? Mijn RESET-boek legt je alles uit in één overzicht – geen crashdieet, wel chocola.

👉 Ontdek het hier voor €4,99.

Lieve jij,

Ik las dus The Joy of Movement van Kelly McGonigal. Je weet wel, zo’n boek dat je eigenlijk koopt om op je nachtkastje te leggen – als signaal dat je ooit nog eens aan zelfzorg begint.

Maar goed. Ik begon te lezen. En wat bleek? Dit is geen boek over ‘moeten bewegen’. Dit is een boek over zin krijgen om te bewegen.

Niet omdat je bikinibillen wilt. Maar omdat je brein begint te glimlachen. Omdat je lijf je ineens wél weer meewerkt. Omdat je na 3 squats denkt: “Ha! Ik lééf.”

Hier zijn de 5 dingen die ik eruit leerde – en hoe ze mijn fitness- én eetpatroon helemaal hertekenden (zonder dieetdrama’s of verplicht zweetfestijnen):

Het boek koop je HIER (helaas is er enkel een engelstalige versie)

1. Beweging is een emotionele detox.

Als ik vroeger stress had, at ik chips. Nu dans ik. En dan eet ik alsnog chips, maar met een lach in plaats van een brok in m’n keel.
→ Lessen voor mijn regime: ik plan elke dag 10 minuten van “doe iets leuks met je lijf”. Wandelen, dansen op een fout 80's nummer (bestaan er dan foute nummers uit mijn tijd????). Alles telt.

2. Samen bewegen = samen helen.

Ik heb dus een gymmaatje. In het begin was dat mijn man. Hij motiveerde me om gewoon met hem mee te gaan. Later was het een buurvrouw met wie ik lachend plank tot we omvallen. En nu de buurvrouw andere prioriteiten heeft, is het weer mijn man.

Maar eerlijk ... ondertussen ken ik iedereen in de gym en dat is zooooo leuk. Ik voel me zo op mijn gemak en kijk er ook naar uit om ieders verhalen (en kruisjes) te horen.
→ Lessen voor mijn regime: maak je training die je in het begin niet graag doet (is heel normaal) zo leuk mogelijk. Wat mijn man en ik doen : NA elke training een KOFFIETJE gaan drinken samen. Heerlijk!

3. Je hoeft niet gemotiveerd te zijn. Je moet beginnen.

Volgens het boek komt de motivatie ná de actie. Niet ervoor.
→ Lessen voor mijn regime: ik doe mijn sportkleren aan vóór ik nadenk. Want als ik eerst denk, zit ik ineens met een broodje op de zetel.

4. Bewegen maakt je trots – zelfs als je waggelt.

Ik dacht altijd: “Pas als ik 5 km wandel, telt het.” Nu denk ik: “Elke stap telt.” Zelfs al is het naar de koelkast en terug.
→ Lessen voor mijn regime: ik vier ALLES. Een workout van 15 minuten? Victory dance. Een dag zonder sporten? Ook oké. Morgen is een nieuwe kans.

5. Het draait niet om gewicht. Het draait om hoe je je voelt.

Mijn weegschaal zegt een bepaald cijfer. Maar mijn spiegel zegt: “Hee, daar ben je weer.”
→ Lessen voor mijn regime: ik eet om me goed te voelen, niet om minder te wegen. En soms is ‘goed voelen’ ook: chocola met intentie.

Sinds ik dit boek las, is mijn hele perspectief verschoven. Fitness is geen zelfkastijding meer, en voeding is geen schuldspel. Het is plezier. Herstel. Vrijheid.